Klasyczne ogrzewanie podłogowe to warstwa betonu ze zintegrowanymi rurami grzewczymi. Zapewnia najwyższy poziom estetyki i komfortu w porównaniu z innymi rodzajami ogrzewania w prywatnym domu. Aranżując taki system, oprócz znajomości podstaw projektowania, ważne jest, jaką rurę wybrać do ciepłej podłogi. Istnieją różne opcje, więc znajomość niuansów pomoże ci podjąć najbardziej racjonalną decyzję.
Rura do ciepłej podłogi musi być elastyczna, a jednocześnie bardzo trwała
Zadowolony
Zasada działania systemów ogrzewania pomieszczeń
Głównym rodzajem wymiany ciepła podczas ogrzewania pokoju pracy lub salonu za pomocą tradycyjnych systemów (klimakonwektorów, konwektorów i grzejników) jest konwekcja. Z elementu grzejnego ciepłe powietrze unosi się do sufitu. Podczas stygnięcia schodzi w dół, gdzie zostaje wciągnięty do chłodnicy. Następnie cykl się powtarza.
Uwaga! Przy takim systemie grzewczym temperatura powietrza na poziomie podłogi jest niższa niż temperatura sufitu. Taki rozkład temperatury tworzy niezadowalający stan komfortu, ponieważ nie spełnia wymagań fizjologicznych człowieka.
Systemy ogrzewania podłogowego, a mianowicie leżące pod nimi rury, nie powodują konwekcji. Powietrze ogrzewa się na całej powierzchni, a poniżej jest cieplej niż na suficie. Kolejną różnicą w porównaniu z ogrzewaniem grzejnika jest niska temperatura chłodziwa. Przepływ ciepła 0,04-0,15 kW na 1 m2 obszar można uzyskać przy temperaturze chłodziwa około 30-50 stopni.
Zalety ogrzewania podłogowego
Rury użyte do instalacji ogrzewania podłogowego mogą być z różnych materiałów. W każdym razie właściwie zorganizowany system ma te ważne zalety w porównaniu do tradycyjnych:
- zwiększony komfort;
- brak cyrkulacji pyłu;
- higiena;
- bezpieczeństwo;
- wygoda;
- nowoczesność;
- rentowność;
- trwałość.
System ogrzewania podłogowego przyczynia się do bardziej równomiernego ogrzewania pomieszczenia i oszczędności chłodziwa
Komfort zapewnia emisja energii cieplnej, która przyczynia się do równomiernego ogrzewania pomieszczenia. Ponieważ podłoga jest stale sucha, nie tworzy się pleśń, a środki odżywcze dla roztoczy i bakterii są również niszczone. Jednocześnie powietrze zachowuje naturalny poziom wilgotności.
Za pomocą takich systemów można szybko i wygodnie zdezynfekować i umyć te pokoje, które charakteryzują się zwiększonymi wymaganiami dotyczącymi czystości (na przykład w medycynie, przemyśle spożywczym, w wysoce czystych branżach i innych). Ważną zaletą jest brak możliwości zranienia, poparzeń lub zadrapań, jak podczas dotykania konwektora lub grzejnika, ponieważ rury podgrzewanych podłóg są ukryte.
System charakteryzuje się efektem samoregulacji - określania ilości dostarczanej energii, w zależności od różnicy temperatur powietrza w pomieszczeniu i powierzchni podłogi. Oszczędności energii nawet do 20-30 procent.
Rury do ogrzewania podłogowego
Do tej pory dostępne są takie rury do ogrzewania podłogowego:
- miedź;
- z metalowego plastiku;
- polipropylen;
- wykonany z usieciowanego polietylenu.
Najpopularniejszym rodzajem rury do instalacji ogrzewania podłogowego są usieciowane produkty z polietylenu
Pierwszy rodzaj rur do ogrzewania podłogowego jest jednym z najlepszych. Miedź ma doskonałą trwałość i przewodność cieplną. Jedyną, ale bardzo znaczącą wadą jest cena. Nie tylko koszt produktów, ale także ich instalacja jest dość droga, ponieważ wymaga użycia specjalnego sprzętu.
Rura do ogrzewania podłogowego jest najczęstszą opcją. Ze wszystkich zalet, jakie zapewnia system - równowaga, wydajność dzięki wysokiej wydajności i trwałości.
Aluminiowa warstwa metalowo-plastikowej rury dla ciepłej podłogi zapewnia produktowi dobrą przewodność cieplną, a dzięki wewnętrznej i zewnętrznej warstwie polimerowej produkt jest odporny na zarastanie i uszkodzenia. Ponadto materiał jest dość przystępny cenowo.
Rury do ogrzewania podłogowego wykonane z polipropylenu są rzadkie.
Uwaga! Istotną wadą produktów jest bardzo duży promień gięcia (co najmniej osiem średnic).
Drugi typ rur ma dość dobrą odporność na zużycie, przewodność cieplną i przystępną cenę. Podczas instalacji wymagane jest sztywne zamocowanie elementów, w przeciwnym razie rury nie będą gięte.
Odmiany systemów
Wybór rodzaju rur zależy od wyboru ciepłej podłogi. Wyróżnia się zatem konkretną, lekką i cienką wersję urządzenia systemowego. Pierwszy typ jest układany na bardzo mocnych podłogach nośnych (na przykład żelbetowych). W takim przypadku rury do ciepłej podłogi pokryte są jastrychem cementowo-piaskowym, który zapewnia maksymalne przenoszenie ciepła i komfort. Ten projekt jest atrakcyjny z dobrą wydajnością i niskim kosztem.
Najprostszym sposobem na zainstalowanie ciepłej podłogi jest ułożenie jej pod jastrychem cementowym
Lekka podłoga jest podzielona na drewnianą lub styropianową. Ma minimalne obciążenie podłóg, a ciężar systemu betonowego o grubości jastrychu 50 mm wynosi 250-300 kg / m2. Głównym obszarem zastosowania lekkiej podłogi jest drewniana konstrukcja obudowy.
Szczególnie interesujące są cienkie ciepłe podłogi, rury, na których wybiera się małe średnice. Wysokość całej konstrukcji wynosi 2,4 cm.
Reguły układu rur
Planując układ rur, należy wziąć pod uwagę takie niuanse:
- Składowanie produktów w odległości mniejszej niż 10 cm nie jest racjonalne;
- bardziej gęste układanie rur pozwala uzyskać wyższą moc cieplną;
- maksymalna dopuszczalna odległość między rurami wynosi 25 centymetrów;
- wgłębienie produktów grzewczych od ścian zewnętrznych - nie mniej niż 15 centymetrów;
- zabrania się układania rur na złączach płyt podłogowych.
Aby zapewnić odpowiednią wydajność, układanie rur grzewczych w pobliżu ścian zewnętrznych powinno być bardziej gęste niż na środku pomieszczenia. W przypadku okablowania na styku płyt zaleca się wykonanie dwóch obwodów po różnych stronach. Na jego skrzyżowaniu zastosowano metalowy rękaw o długości 3 cm.
Uwaga! Maksymalna dopuszczalna długość konturu (pętli) rury o średnicy 16 mm wynosi 80 m, a 20 mm wynosi 120 m. Przekroczenie tych wartości prowadzi do wysokiej wartości strat hydraulicznych.
Kształt konturów grzewczych jest meander (wąż, zygzak) i bifilar (spirala, ślimak). Serpentynowy kształt instalacji rurowej prowadzi do nierównomiernego rozkładu ciepła. Możesz rozwiązać problem, zwiększając moc pompy lub układając pętle podwójnym wężem. Kształt ślimaka wymaga naprzemiennego przepływu rur powrotnych i zasilających. Tworzy to to samo tło temperaturowe.
Wybierając opcję układania rur, lepiej jest preferować schemat bifilarny
Mocowanie rur za pomocą szyn montażowych
Najprostszym sposobem mocowania rur grzewczych jest użycie wsporników kotwowych. To utrwalenie ma dwie wady:
- Utrata pewnej części powierzchni grzewczej przez rurę, aw rezultacie wymiana ciepła.
- Brak prowadnic i znaków utrudnia układanie produktów pewnym krokiem.
Bardziej zaawansowane technologicznie jest mocowanie rur za pomocą opon mocujących (listwy mocujące, szyny montażowe, szyny mocujące itp.). Takie elementy określają etap układania produktów i podnoszą je powyżej izolacji na wysokość od 2 do 5 mm. W ten sposób jastrych pokrywa cały obszar powierzchni grzewczej.
Zwykle paski mają 2 metry długości, a zatrzaski są rozmieszczone w odstępach co 5 cm. Posiadają wycięcia, które pozwalają skrócić część do wymaganego rozmiaru bez użycia narzędzia.
Mocowanie do izolacji termicznej można wykonać na różne sposoby. W przypadku zastosowania pianki foliowej, na której znajduje się metalizowana folia hydroizolacyjna, wystarczy nałożyć na nią warstwę klejącą. W przeciwnym razie ustawiane są wsporniki w kształcie litery U. Są dla nich specjalne dziury w oponach. Szyny montażowe są przymocowane do podłogi za pomocą kołków.
Sprawdzanie jakości wykonania systemu
Przed wylaniem betonowych jastrychów rury są zaciskane. W tym momencie należy zainstalować rozdzielacz do ogrzewania podłogowego i podłączyć do niego wszystkie obwody grzewcze. Ponadto, każdy z obwodów jest indywidualnie napełniany wodą, aż całe powietrze zostanie wydalone.
Wszystkie kontury przyszłego systemu są zredukowane do kolektora; jest montowany po przymocowaniu rur do podłogi
Uwaga! Przez cały okres zaciskania i podczas napełniania systemu automatyczne wyciągi powietrza muszą być zamknięte, ponieważ zanieczyszczenia i pył z powietrza wywiewanego mogą je uszkodzić.
Jeśli ciepła podłoga jest montowana na podstawie rur metalowo-plastikowych, wówczas test ciśnieniowy przeprowadza się przez 1 dzień z zimną wodą o ciśnieniu 6 barów. Jeśli wartość ciśnienia pozostaje stała, uznaje się, że test przeszedł pomyślnie test. Wypełnione rury można zalać betonem.
Jeśli system jest zmontowany z rur wykonanych z usieciowanego polietylenu, wówczas jest obciążany ciśnieniem, które jest 2 razy wyższe niż robocze, jednak co najmniej 6 barów. Jednocześnie jego wartość zaczyna spadać. Po 30 minutach ciśnienie należy przywrócić. Procedura jest przeprowadzana 3 razy, a po ostatnim wznowieniu system pozostawia się na jeden dzień. Test uznaje się za pomyślny, jeśli po 24 godzinach spadek ciśnienia nie przekracza 1,5 bara i nie ma wycieków.
Niezależnie od tego, jaką rurę stosuje się do ogrzewania podłogowego, kontrolę systemu można przeprowadzić przy maksymalnej temperaturze roboczej. Aby to zrobić, musisz ogrzać go do 80-85 stopni przez pół godziny. Procedura ma zastosowanie po badaniu ciśnienia zimnej wody.
Niektóre cechy lekkich ciepłych podłóg
Do warstwy nośnej lekkiej ciepłej podłogi stosuje się arkusze styropianowych płyt lub pasków płyty wiórowej (lub drewna). Metalowe płyty rozdzielające są ułożone na podstawie, która ma rowki do układania rur grzewczych. Końcowa warstwa nośna wykonana jest z arkuszy włókien gipsowych (GVL).
Do układania „lekkiej” podłogi nie trzeba stosować jastrychu cementowego: rury są pokryte gotowymi płytami z materiałów sztucznych
Zaletami systemu są:
- próba: od 3,5 do 6,0 cm;
- lekkość: do 30 tysięcy g / m2;
- prędkość: nie trzeba czekać na zestalenie się stołu;
- brak pracy do wylewania betonu;
- możliwość instalacji w tymczasowych pokojach;
- łatwość montażu / demontażu.
Podobne systemy znajdują zastosowanie w:
- rekonstrukcja (gdy konieczne jest nałożenie nowej powłoki na starą);
- ograniczona wysokość pomieszczeń;
- krytyczne terminy prac instalacyjnych;
- niedostępność miejsc instalacji do dostawy betonu;
- ograniczenia obciążeń na istniejących podłogach.
Mimo to konsumenci wolą tradycyjną podłogę z jastrychem betonowym, ponieważ systemy świetlne charakteryzują się niskim przenoszeniem ciepła i wysokimi kosztami prac instalacyjnych.
Tak więc wskaźniki wymiany ciepła nie przekraczają 50-60 W / m2. W większości przypadków nie wystarczy to do pełnego ogrzania pomieszczenia. Tylko podłoga pozostaje ciepła, a funkcję ogrzewania należy przenieść na inne źródło. Ponadto instalacja systemu wymaga posiadania pewnych umiejętności, co prowadzi do bardziej kosztownego procesu.
Ogrzewanie podłogowe jest dziś dość powszechną metodą ogrzewania domu. Od tego, jakie rury są używane do jego urządzenia, zależy trwałość, wydajność i skuteczność systemu.
