Wewnętrzne zaopatrzenie w wodę i kanalizacja budynków: podstawowe przepisy

Wewnętrzne zaopatrzenie w wodę i kanalizacja budynków należą do sieci inżynieryjnych i są regulowane przepisami budowlanymi i przepisami (SNiP). Odstępstwo od tych norm pociąga za sobą nieprzewidziane awarie i inne sytuacje awaryjne w tych strukturach. Rurociągi wewnętrzne obejmują komunikację, która transportuje zimną i ciepłą wodę do konsumentów. Systemy kanalizacyjne pełnią funkcję odprowadzania ścieków z armatury do oczyszczalni ścieków.

Systemy wodno-kanalizacyjne znajdujące się wewnątrz budynków muszą być zaprojektowane i zainstalowane zgodnie z przepisami budowlanymi

Główna charakterystyka

Wewnętrzne sieci wodociągowe i kanalizacyjne należy zainstalować zgodnie z wcześniej zaprojektowanym projektem. Projektowanie jest obowiązkową normą, która jest niezbędna do wdrożenia wysokiej jakości instalacji komunikacyjnej. Skuteczność tej lub innej komunikacji, a także czas jej działania będą zależeć od sposobu przeprowadzenia instalacji.

Układa się systemy zaopatrzenia w wodę, a także sieci kanalizacyjne, aby zapewnić utrzymanie domów prywatnych, wielopiętrowych budynków mieszkalnych, małych i dużych przedsiębiorstw, a także budynków administracyjnych i innych budynków.

Metoda instalacji wewnętrznego zaopatrzenia w wodę i kanalizacji może być dwojakiego rodzaju:

• wnętrze;
• zewnętrzny;

Łączność w budynkach w większości przypadków jest wykonana z metalowo-plastikowych lub plastikowych rur. SNiP pozwala jednak układać rurociągi z innych materiałów. Na przykład w przypadku sieci wodociągowej dozwolone jest stosowanie rur stalowych lub miedzianych.

Uwaga! Rury stalowe są droższym analogiem nowoczesnych produktów metalowo-plastikowych i polimerowych, dlatego coraz częściej stosuje się je do instalowania rur wodnych.

Nowoczesne systemy wodno-kanalizacyjne są często montowane z rur polimerowych, które mają wiele zalet w stosunku do metalu

Ponadto warto zauważyć, że rury stalowe mają niską odporność na korozję i są podatne na zatykanie z powodu niewystarczająco gładkiej powierzchni wewnętrznej. Jeśli chodzi o produkty miedziane, są one prawdopodobnie najdroższe i pomimo doskonałych właściwości technicznych są instalowane niezwykle rzadko.

Nowoczesne projekty powinny przyczynić się do poprawy prac budowlanych, a także szeroko wdrożyć następujące punkty:

• maksymalna automatyzacja wszystkich procesów;
• mechanizacja pracochłonnych etapów instalacji;
• standaryzacja komunikacji za pomocą rur i dodatkowych elementów o takich samych (standardowych) rozmiarach;
• redukcja kosztów finansowych, energii i pracy podczas instalacji dowolnej komunikacji.

W przypadku komunikacji zewnętrznej istnieją własne normy określone w SNiP „Zewnętrzne zaopatrzenie w wodę i kanalizacja budynków”.

Wymagania dotyczące wewnętrznego zaopatrzenia w wodę i kanalizacji wewnątrz budynków

Istnieje pewien zestaw zasad (SP), które powinny podlegać wewnętrznej sieci wodociągów i kanalizacji. Rozważ listę podstawowych wymagań dla tych struktur rurociągów:

• przy samodzielnym projektowaniu systemów zaopatrzenia w wodę i urządzeń sanitarnych zaleca się ich połączenie. Ta opcja rozmieszczenia jest uważana za najbardziej skuteczną i może obniżyć koszty eksploatacji tych struktur rurociągów;
• woda dostarczana z wodociągów domowych musi spełniać wszystkie normy sanitarne i higieniczne. Aby osiągnąć określony standard jakości, woda musi przejść szereg obowiązkowych procedur, w tym: oczyszczanie, klarowanie itp.;
• wody przemysłowe nie są wykorzystywane do picia, jednak mimo to muszą również przejść wszelkie niezbędne środki oczyszczania. Stopień klarowania wody ustala się zgodnie z jego późniejszym użyciem (tj. Do jakiego procesu technologicznego zostanie użyty);
• Do transportu i dostarczania wody konsumentowi końcowemu należy stosować komunikację z materiałów przyjaznych dla środowiska, których materiał nie reaguje z wodą i nie emituje do niej żadnych obcych zanieczyszczeń chemicznych.
• Według SNiP koniecznym środkiem jest uwzględnienie objętości zużycia wody, a także wielkości ciśnienia cieczy.

Materiał rur używanych do zaopatrzenia w wodę nie powinien wydzielać żadnych substancji, które pogarszają jego jakość w wodzie pitnej

Rozważ minimalne wskaźniki swobodnego ciśnienia płynu dla różnych sytuacji:

• konstrukcje jednopiętrowe powinny mieć wolną głowę, która wynosi 10 m;
• każde kolejne piętro powinno mieć wzrost ciśnienia o co najmniej 4 m;
• w przypadkach, w których występują okresy minimalnego zużycia wody, normą jest spadek ciśnienia na każdym kolejnym piętrze po pierwszym o 1 m.

Zaopatrzenie w wodę do użytku domowego

Zaopatrzenie w wodę użytkową odnosi się do komunikacji transportującej ciepłą i zimną wodę do konsumentów. Oprócz rur system ten obejmuje przyrządy pomiarowe oraz inne ukształtowane części i akcesoria.

Przez te rurociągi woda jest dostarczana do:

• instalacje hydrauliczne, które obejmują krany i toalety;
• do dźwigów technologicznych;
• do hydrantów.

Kod wewnętrznego zaopatrzenia w wodę ma na celu identyfikację jakości dostarczanej wody, a także jej właściwości technicznych. Główną taką cechą jest temperatura transportowanej wody.

Jakość wody dostarczanej na potrzeby gospodarstwa domowego określają następujące wskaźniki:

• cechy mikrobiologiczne wody;
• właściwości organoleptyczne;
• wskaźniki toksyczności wody.

Zasady SNiP regulują właściwości wody, w tym jej skład i temperaturę

Temperatura kranów w budynkach mieszkalnych powinna wynosić co najmniej 50–60 ° C i nie więcej niż 75 ° C. Warto zauważyć, że ten sam wskaźnik w placówkach przedszkolnych nie powinien przekraczać 37 ° C.

Według SNiP wewnętrzne systemy zaopatrzenia w wodę są podzielone na trzy główne grupy w zależności od rodzaju budynku i jego przeznaczenia:

• komunikacja domowa z alkoholem;
• zaopatrzenie w wodę przeciwpożarową;
• bagażnik zamontowany w przedsiębiorstwie.

Uwaga! Normy umożliwiają podłączenie źródła wody pożarowej do innego systemu zaopatrzenia w wodę. Takie dokowanie jest jednak dozwolone tylko w przypadku jednego z dwóch innych systemów wymienionych powyżej.

Rozważ listę głównych elementów konstrukcyjnych, które są częścią dowolnej z powyższych sieci:

• wkłady do budynku;
• gałęzie (okablowanie);
• liczniki;
• taśmy nośne i prowadzi do sprzętu do składania wody;
• zawory odcinające i kontrolne.

Według SNiP dostarczanie ciepłej wody powinno oddzielić się od scentralizowanej sieci lub wewnętrznego podgrzewacza.Warto zauważyć, że w przypadku konstrukcji, których wysokość przekracza 10 m, instalacja specjalnego sprzętu pompującego jest obowiązkowa. Pompy wykonują funkcję pompowania, umożliwiając w ten sposób dostarczanie wody na górne piętra.

Domowe ścieki

Ścieki wewnętrzne obejmują rury i armaturę pomocniczą. Ta komunikacja ma bardzo ważną funkcję - usuwanie ścieków z armatury i wlotów wody deszczowej na zewnątrz budynków. Ostatecznym miejscem docelowym są z reguły oczyszczalnie, które filtrują wodę i usuwają ją do najbliższego akwenu. Następnie wodę można ponownie wykorzystać do różnych potrzeb.

Wewnętrzny system kanalizacyjny zbiera i odprowadza ścieki z urządzeń konsumenckich do wspólnej sieci

Główne rodzaje ścieków domowych:

• gospodarstwo domowe;
• Kanalizacja w przedsiębiorstwach;
• połączona (zintegrowana) sieć kanalizacyjna;
• deszcz.

Zastanów się, w jakich przypadkach zainstalowany jest oddzielny system kanalizacyjny:

• dla obiektów, których ścieki wymagają dodatkowych środków oczyszczania;
• dla budynków, które mają oczyszczalnie ścieków;
• do różnych budynków przemysłowych, a także do budynków związanych z przemysłem spożywczym (kawiarnie, restauracje itp.).

Podstawowe wymagania dotyczące armatury i odbiorników ścieków są następujące:

• syfon lub syfon muszą znajdować się na wylocie;
• każda toaleta powinna być wyposażona w zbiornik do spłukiwania;
• toalety męskie muszą mieć pisuary.

Instalacja wszystkich urządzeń podlega pewnym zasadom opisanym w SNiP. Wysokość przyrządu i inne parametry muszą być ściśle przestrzegane.

Ważny! Aby nastąpił normalny drenaż, konieczna jest organizacja zamkniętej komunikacji bezciśnieniowej (grawitacyjnej). Układanie rurociągu kanalizacyjnego musi koniecznie odbywać się pod pewnym nachyleniem. Nachylenie zaczyna się od urządzenia hydraulicznego do głównego pionu.

Warto również zauważyć, że do organizacji połączeń w strukturze kanalizacji stosowane są specjalne urządzenia - armatura. Okucia kanalizacyjne charakteryzują się konstruktywną różnorodnością, która decyduje o ich wysokiej popularności i funkcjonalności.

Materiały na rury, które mogą być stosowane podczas instalacji bezciśnieniowej komunikacji kanalizacyjnej typu wewnętrznego:

• polimer (zwykle rury polietylenowe);
• żeliwo (głównie z wytrzymałego żeliwa szarego);
• cement azbestowy.

W bezciśnieniowych systemach kanalizacyjnych stosuje się rury żeliwne, azbestocementowe lub rury polimerowe

Montaż powyższych rur można wykonać na dwa sposoby:

• otwarty
• Zamknięte.

Metoda otwarta polega na zastosowaniu specjalnych elementów do mocowania. Za pomocą tych elementów rury są mocowane do powierzchni roboczych. Zaleca się instalowanie rur kanalizacyjnych w miejscach, w których prawdopodobieństwo uszkodzenia mechanicznego jest najmniejsze. Ukryty sposób układania komunikacji kanalizacyjnej polega na instalacji jej elementów konstrukcyjnych, aby rury nie były widoczne (pod podłogą, w ścianie itp.).

W jakich przypadkach instalowanie rur kanalizacyjnych jest zabronione?

W takich przypadkach nie wolno instalować konstrukcji kanalizacyjnych, które pełnią funkcję odprowadzania ścieków:

• Surowo zabrania się noszenia rur kanalizacyjnych w salonach;
• instalacja rur kanalizacyjnych jest zabroniona w sypialniach placówek dziecięcych i oddziałach medycznych szpitali;
• w pomieszczeniach mieszkalnych sanatoriów;
• układanie rur kanalizacyjnych nie jest dozwolone w bibliotekach;
• w pokojach rozdzielnic;
• pod sufitem w kuchni;
• w obiektach gastronomicznych;
• w muzeach.

Pełną listę miejsc, w których zabronione jest okablowanie wewnętrznej kanalizacji, można znaleźć w odpowiednim rozdziale przepisów budowlanych.

Ponadto warto zauważyć pewne ograniczenia i przepisy, których przestrzeganie jest konieczne:

• zabrania się łączenia kanałów wentylacyjnych z wylotem pionu kanalizacyjnego;
• Nie podłączaj kominów i wylotów pionów kanalizacyjnych;
• w projekcie kanalizacji należy wprowadzić specjalne poprawki;
• rury układane metodą ukrytą muszą być wyposażone w luki inspekcyjne. Jest to konieczne, aby zapewnić szybki dostęp do komunikacji.

Dostęp do rur kanalizacyjnych ułożonych w ziemi powinien odbywać się poprzez specjalnie wyposażone włazy - zmiany

Zgodnie z wersjami SNiP montowane są:

• na pierwszym i ostatnim piętrze budynku;
• w budynkach wielokondygnacyjnych - co najmniej po 3 piętrach;
• na przełomie komunikacji kanalizacyjnej.

Częstotliwość lokalizacji rewizji w poziomych odcinkach systemu kanalizacyjnego określa się w zależności od konkretnego przypadku. W tym przypadku rolę odgrywają takie wskaźniki: średnica rury, charakterystyka ścieków.

Opcje instalacji rur wodociągowych na obszarach podmiejskich

Instalację rurową można wykonać dwiema powszechnymi metodami:

1. Szeregowe połączenie konsumentów.
2. Złącze kolektora.

Z reguły pierwsza opcja jest odpowiednia dla małego wiejskiego domu. W przypadku domów na wsi, w których ludzie stale mieszkają, pierwsza opcja nie jest odpowiednia. Po połączeniu szeregowo każde przejście przyczynia się do utraty ciśnienia. W takim przypadku potrzebne jest okablowanie kolektora, które obejmuje usunięcie rury z głównego kolektora do odbiorcy. Zatem ciśnienie wody dla każdego odbiorcy będzie takie samo.

Pomocna informacja! Warto zauważyć, że okablowanie kolektora jest kosztownym przedsięwzięciem, ponieważ do instalacji wykorzystuje się więcej rur i innych kształtowanych części.

Woda jest zwykle pobierana ze studni lub studni. Rura jest układana ze studni metodą zamkniętą (w ziemi). Taka rura jest podłączona do urządzeń pompujących, ale przed tym konieczne jest zainstalowanie w niej zaworu zwrotnego, który będzie regulował kierunek ruchu wody i nie pozwoli mu poruszać się w przeciwnym kierunku. Rurociąg wodny, który transportuje ciepłą wodę, musi być podłączony do odpowiedniego podgrzewacza wody.

Domowe sieci wodociągowe i kanalizacyjne podlegają określonym zasadom ustanowionym przez właściwe instytucje państwowe. Zgodność z tymi zasadami jest nie tylko zalecana, ale jest również niezbędna podczas instalowania tych komunikatów.