Waterleiding om het systeem in de grond te leggen

Watervoorziening is iets zonder welke het onmogelijk is om een ​​modern privéhuis of land voor te stellen. Om de watervoorziening zo comfortabel mogelijk te gebruiken, is het niet nodig om de hulp van professionals in te roepen. Een waterpijp in de grond leggen is geen technologisch ingewikkeld proces, maar vereist nauwkeurigheid en aandacht voor detail.

De keuze van waterleidingen om in de grond te leggen

Type leidingen voor ondergrondse watervoorzieningworden hun diameter en fabricagemateriaal bepaald afhankelijk van het functionele doel van de pijpleiding. Vanwege de aanzienlijke nadelen van stalen buizen, die voorheen veel werden gebruikt in de economie, verdient het de voorkeur om de voorkeur te geven kunststof buizen. Plastic heeft ook veel varianten, maar voor privédoeleinden zijn lagedrukpolyethyleen (HDPE) en polypropyleen het meest geschikt. Kunststof buizen hebben een lange levensduur in vergelijking met metalen buizen; fittingen en accessoires kunnen er gemakkelijk voor worden geselecteerd. Er is ook een hogere doorvoer van kunststof buizen.

Polyethyleen buizen. Deze optie is zeer geschikt voor het leggen van waterleidingen in de grond, omdat polyethyleen een hoge sterkte heeft, bestand is tegen extreme temperaturen, een betaalbare prijs. Het is bijna onmogelijk om HDPE-buizen in de grond te beschadigen. Kan installeer handmatig polyethyleen buizenzonder speciaal gereedschap of te gebruiken instrumentatie (met hulpstukken). HDPE-buizen hebben geen invloed op de waterkwaliteit, daarom worden ze gebruikt voor het leggen van huishoudelijke waterleidingen. Als het nodig is dat de polyethyleen buis constante druk weerstaat, is het de moeite waard om een ​​model met de markering PN10 aan te schaffen. Dergelijke buizen zijn bestand tegen een druk tot 10 atmosfeer. Voor ondergrondse watervoorziening is het ongewenst om PND PND-buizen te gebruiken - dergelijke buizen hebben een lage dichtheid en daardoor een kortere levensduur.

Een nadeel van polyethyleen is de relatief hoge thermische uitzetting van het materiaal. Bij de installatie wordt hier meestal rekening mee gehouden, daarom worden L- of P-vormige bochten in het systeem geïntroduceerd.

Polypropyleen buizen. Net als polyethyleen is polypropyleen zeer duurzaam en wordt het niet blootgesteld aan biologische en chemische factoren. Het enige nadeel is het gebrek aan flexibiliteit, maar dit probleem wordt opgelost door middel van adapters en hoeken. Een pijpenbuiger is niet nodig om een ​​waterleiding uit polypropyleen buizen in de grond te leggen. Polypropyleen buizen kunnen ook worden aangesloten op systemen van andere materialen, bijvoorbeeld met stalen watervoorziening.

"Behulpzaam advies!" Voor sanitair ontworpen voor de toevoer van warm water, is het beter om polypropyleen buizen te kiezen met de markering PN20 of PN25. Deze buismodellen bevatten een verstevigingslaag van glasvezel of aluminiumfolie.Als er heet water doorheen gaat, zal de buis niet zachter worden of vervormen.

De diameter van de waterleidingen voor het leggen in de grond is afhankelijk van de lengte van de pijpleiding. De berekening is gemaakt met een gemiddelde waterhoeveelheid in de leiding tot 2 m / s. Buizen met een diameter van 20 mm zijn geschikt voor systemen met een lengte van niet meer dan 10-15 meter. Pijpleidingen tot 30 meter lang kunnen worden gelegd met buizen met een diameter van 25 mm. Voor grootschalige systemen van meer dan 30 meter loont het de moeite om buizen met een diameter van 32 mm aan te schaffen.

Voordat u met het leggen begint, moet u de kwaliteit van de gekochte buizen en accessoires waarborgen. Het oppervlak van de buizen moet glad zijn, zonder enige ruwheid, ruwheid of verzakkend materiaal. Het is wenselijk dat de fittingen en buizen door hetzelfde bedrijf zijn geproduceerd.

Hulpmiddelen voor het installeren van watervoorziening

Voor het kwalitatief uitvoeren van installatiewerkzaamheden aan het leggen van waterleidingen in de grond is het lang niet altijd nodig om gebruik te maken van speciale apparatuur. Veel van de armaturen voor plaatsing zijn in de meeste huizen op de boerderij beschikbaar. Je hebt de volgende set tools nodig:

• pijpsnijder, scherpe schaar voor het snijden van pijpen, mes of ijzerzaag;
• boor of perforator;
• schuurpapier;
• bouwpotlood;
• roulette;
• set gas en sleutels (voor het strak aandraaien van fittingen);
• soldeerbout (als de installatie wordt uitgevoerd door heet lassen);
• grondgereedschap: schep, compact schroot.

Pijpleidingvoorwaarden

Het leggen van elk type watervoorziening is alleen mogelijk onder bepaalde voorwaarden die zijn vastgelegd in regelgevingsdocumenten. Naleving van technische normen zorgt voor een stabiele en veilige werking van het gehele systeem.

Berekening van de diepte waarop waterleidingen in de grond kunnen worden gelegd: de diepte-indicator van het watersysteem wordt bepaald door de vriesdiepte van de grond. Deze gegevens zijn individueel voor elke regio en klimaatzone. U kunt de meest nauwkeurige informatie over de diepte van bevriezing krijgen in de plaatselijke meteorologische dienst. Deze waarde is ook afhankelijk van de samenstelling van de bodem, de dichtheid van de begroeiing, de aanwezigheid van grondwater en de mate van verwarming door de zon. Deze indicator is erg belangrijk, omdat bevriezing van water in de leidingen het optreden van drukverlaging, scheuren en breuken in de leiding bedreigt. Het zonlicht dat door de grond dringt, heeft ook een negatief effect op de integriteit van de buizen.

Voor de noordelijke regio's is de legdiepte minimaal 3-3,5 m. Voor sites op de middelste rijstrook wordt een indicator van 2,3-2,5 m genomen. Voor de zuidelijke regio's is 1,5 meter voldoende. Het is wenselijk om het watersysteem een ​​halve meter dieper te leggen dan de berekende vriesdiepte van de grond.

De aanwezigheid van communicatie van derden in het land is van groot belang. Waterleidingen mogen worden aangelegd vanuit rioolcommunicatie op een afstand van minimaal 2-2,5 meter. Als er elektrische of telefoonkabels op de site passeren, moet de pijpleiding 0,75-1 meter van hen worden gescheiden. In die gevallen waarin de kruising van het watervoorzieningssysteem met een andere pijpleiding onvermijdelijk is, moet de afstand tussen de communicatie vanaf 0,2 meter zijn. Bovendien worden waterleidingen gelegd boven een bestaande pijpleiding.

De pijpleiding kan bijna onderaan de fundering van het huis op de site passeren. In dit geval moet de waarschijnlijkheid van bouwafwikkeling worden overwogen. Hiervoor wordt het watervoorzieningssysteem minimaal een halve meter boven de fundering gelegd. En boven de buis wordt een grondspleet van 15-30 cm gevormd.Op plaatsen die de fundering kruisen, kunt u een beschermende strook van geteerd touw en zachte klei leggen. Het is ook raadzaam om in de gemeentelijke dienst te verduidelijken of de hoofd- en technische netwerken en routes op of nabij de site passeren.

Methoden voor het leggen van een externe watervoorziening

Het is mogelijk om zowel op de grond als in de grond watervoorziening buiten het huis te leggen. De sleufloze methode wordt gebruikt bij het leggen van een externe waterleiding uit polypropyleen buizen, maar wordt momenteel als veelbelovender beschouwd dan gevraagd.

Er zijn verschillende methoden voor het leggen van sleuven:

• reorganisatie. Impliciet vervanging van oude watersystemen nieuwe leidingen. Als de locatie al een externe watervoorziening had die geen speciale problemen veroorzaakt, heeft het geen zin om deze te veranderen door buizen in een greppel te leggen. Nieuwe buizen worden zowel door de relining-methode (dat wil zeggen de vernauwing van een nieuwe buis in de dikte van de oude) als door de renovatiemethode gemonteerd (de oude buis wordt niet van tevoren gedemonteerd, maar wordt tegelijkertijd met het leggen van de nieuwe structuur vernietigd);
• doordringend. Deze methode kan worden overwogen bij het leggen van buizen met een diameter van niet meer dan 150 mm. Het gebruik ervan is ook alleen mogelijk in kleine gebieden. Om op deze manier buizen te leggen, is het nodig om twee putten te graven, die bijvoorbeeld aan beide zijden van de baan passeren. Met behulp van een hydraulische krik wordt een stalen buis in de put geduwd, waarna een polypropyleen buis of HDPE buis in zijn holte wordt gebracht.

Sleufloze methoden worden in zeldzame gevallen gebruikt, verwijzend naar hun ongemak en hoge kosten. Ze kunnen relevant zijn wanneer er decoratieve of functionele elementen op de site aanwezig zijn die niet kunnen worden gesloopt.

Hoe een waterpijp ondergronds leggen?

De meest effectieve, gemakkelijke, maar tegelijkertijd langdurige manier om een ​​pijpleiding op een locatie uit te voeren, is het leggen van pijpen in de grond. De in de grond verborgen watertoevoer is bijna onmogelijk te beschadigen en zal het esthetische uiterlijk van de site niet bederven. Om met deze methode te werken, volstaat het om een ​​greppel in de juiste richting onder de watertoevoer te graven.

Voordat met de werkzaamheden wordt begonnen, wordt het grondgebied van de site gemarkeerd volgens het planschema. In dit geval is het erg handig om een ​​koord te gebruiken om te markeren. Ze graven op een gemakkelijke manier een greppel, zelfs met behulp van een gewone handmatige schop. Als de grond op de site rotsachtig en stevig is, kunt u het beste de mogelijkheid overwegen om bouwmachines te gebruiken. Deze optie is duurder, maar ook productiever.

"Behulpzaam advies!" Bij het graven van niet alleen greppels, maar ook van putten, funderingen, is het veel handiger om een ​​bajonetschop met afgeronde randen uit te voeren. Met behulp van een dergelijke tool is het mogelijk om productief te werken, zelfs met bodems met verhoogde hardheid. Om de gesneden grond en de bodem van de greppel schoon te maken, is een schop handig.

Als de diepte van de greppel niet wordt bepaald door individuele factoren, dan is de breedte meestal standaard - 70-90 cm. Het kunnen bredere of reeds gedeclareerde parameters zijn, afhankelijk van het aantal buizen. De gegraven greppel voordat er buizen in worden gelegd, moet worden voorbereid, namelijk om de wanden waterpas te maken en de bodem zorgvuldig af te dichten.

Zorg er voor het verstevigen voor dat er geen grote stukken grond, stenen of bouwafval op de bodem achterblijven. De volgende stap is het creëren van een kussen voor de onderkant van de greppel. Het is gelijkmatig bedekt met rivierzand, waarvan de laag 10-12 cm kan bereiken, waarna deze laag overvloedig met water wordt gemorst en met kracht wordt verdicht.

Het opvullen van de sleuf wordt uitgevoerd met grond die tijdens het graven van de sleuf is afgegraven. Het is wenselijk dat het land dat voor aanvulling is bedoeld, schoon en los is.Stenen groter dan 20-30 mm worden uit de grond verwijderd. Het spuiten moet langzaam en nauwkeurig gebeuren, de grond kan niet op de gelegde watervoorziening worden gestrooid. Ten eerste wordt de aarde in kleine laagjes van 10-20 cm aan elke zijde van de buis geramd, waardoor deze horizontaal wordt vastgezet. Fijn grind of steenslag kan worden gebruikt om stofvorming te verdichten. De afdichtlaag wordt op een afstand van 5 cm van de uitstekende rand van de buis gelegd en vervolgens weer gevuld met aarde.

De lay-out van de pijpleiding moet zorgvuldig worden doordacht. Er moet rekening worden gehouden met momenten als de locatie van communicatie die al op de site bestaat, de afstand tussen gebouwen en andere objecten. Het plan moet alle bochten en bochten van de pijpleiding laten zien. Bovendien is de aanwezigheid van te scherpe hoeken bij het nemen van bochten in het systeem niet toegestaan, omdat dit vaak de oorzaak wordt van verstopping van het gehele riool. De afvoeren in deze secties van het watertoevoersysteem hebben veel meer kracht nodig om te bewegen, daarom beginnen zich afzettingen te vormen op het binnenoppervlak van de leidingen.

Installatie van waterleidingen bij het leggen in de grond

Het aanleggen van watervoorziening pijpleidingen van druk polyethyleen buizen kan worden uitgevoerd door lassen of met krimp (compressor) fittingen.

Installatie van externe communicatie van buizen wordt meestal uitgevoerd door de lasmethode. Na de juiste lascyclus wordt een integraal product uit één stuk verkregen. Niet-scheidbare verbindingen zijn geschikt voor de sleufmethode voor het leggen van buizen, omdat in dit geval verdere structurele wijzigingen zijn uitgesloten.

Las- en installatiewerk met polyethyleenbuizen kan worden uitgevoerd volgens het basisschema of volgens de routemethode. De laatste optie is om individuele buizen voor te lassen, waarna de resulterende secties al in afgewerkte vorm op het werkobject worden overgebracht. De sectielengte kan elke gewenste grootte hebben voor transport. Secties worden gelast in één systeem dat al aanwezig is, waarna ze netjes, zonder de buigradius te schenden, in een greppel worden geplaatst.

Bij het leggen van waterleidingen van polypropyleen buizen Je kunt ook de methode gebruiken lassen. Voor polypropyleen is de optimale temperatuur voor het verwarmen van de soldeerbout 260-270 graden. Het is noodzakelijk om op de verwarmingstijd te letten. Voor buizen van polypropyleen met een diameter van 25 mm is 9-10 seconden verwarming voldoende, voor buizen met een diameter van 32 mm moet deze tijd met 2-3 seconden worden verlengd. Door de verwarming kunnen de onderdelen van de polypropyleen constructie erg verbogen worden, daarom is het voor een kwaliteitsverbinding belangrijk om de oppervlakken van de producten niet te beschadigen. Vooral kritische gevolgen kunnen zijn na het draaien van de onderdelen langs de horizontale as tijdens het lassen.

"Behulpzaam advies!" Tijdens het lassen mag in geen geval zwart worden van het plastic. Het gezwarte gesmolten gebied moet worden verwijderd, omdat een dergelijke buis beschadigd is en niet verder mag worden bediend.

Een ernstige fout solderen van polypropyleen buizen er zal te weinig warmte zijn, in welk geval de verbinding kwetsbaar is. Er mogen in geen geval sporen van water, vuil, stof op de elementen zijn die met de lasmethode zijn verbonden. Om openingen tussen de rand van de buis en de aanslagen van de fitting te voorkomen, die ook vaak lekken en storingen in de buis veroorzaken, wordt de diepte van de buis aanvankelijk aan het uiteinde van de buis gemarkeerd. Het is niet de moeite waard om de zwermen te verwijderen die onvermijdelijk verschijnen tijdens het lassen onmiddellijk na het solderen - dit leidt tot vervorming van de buis.

Na het leggen van de waterleidingen in de sleuf, is het nodig om het leidingsysteem enkele dagen te testen onder verschillende druk.Pas nadat de leidingen op voldoende sterkte kunnen worden getest, kan het systeem in bedrijf worden gesteld.

Problemen bij het installeren van buizen in de grond

De sleufmethode voor het leggen van waterleidingen is ongetwijfeld optimaal voor de meeste locaties. Maar het is ook de moeite waard om de moeilijkheden te noemen die zich kunnen voordoen tijdens de installatie van polypropyleen buizen en HDPE-buizen in de grond, en hoe deze op te lossen.

De structuur van de grond beperkt de mogelijkheid om tot de gewenste diepte te graven. Als de grond te hard is en dit voor ongemak zorgt bij het graven van een greppel, is het aan te raden om te wachten tot een natter seizoen begint met werken. Vochtige grond is veel gemakkelijker te hanteren met handgereedschap.

Te losse, constant afbrokkelende grond kan ernstige problemen veroorzaken bij het gebruik van een in een greppel begraven pijpleiding. Daarom is het bij dit type grond beter om de waterpijp te monteren door middel van de punctiemethode. Eerst wordt een stalen buis gelegd en vervolgens wordt een kunststof buis in de holte geplaatst. Losse grond kan ook worden versterkt met speciale geotextielen.

Een object bevindt zich op de site (bijvoorbeeld een structuur), die de rechte pijplegging verstoort. In dit geval zou een meer rationele oplossing zijn om de watervoorziening uit te voeren door middel van een sleufloze legmethode. De leidingen kunnen ook verder worden geïsoleerd met een stalen mantel.

Waterpijp isolatie

Een correct geselecteerd type buis en zijn legdiepte zorgen ervoor dat bevriezing van water in de pijpleiding in het koude seizoen wordt voorkomen. Maar de meeste buitenpijpleidingen hebben nog steeds extra bescherming nodig. Het is nogal problematisch om waterleidingen in de grond te vinden en te leggen, dus het is beter om van tevoren hoogwaardige isolatie aan de pijpen te geven. Om een ​​ondergrondse buis te isoleren, kunt u een van de beschikbare methoden gebruiken.

Leidingen in een koffer. De belangrijkste, bestaande watervoorziening wordt in een buis met een grote diameter gelegd. Tussen de wanden van de buizen wordt een luchtkussen gevormd dat de warmte van water in de hoofdleiding vasthoudt. Deze methode wordt vaak gebruikt voor het sleufloos leggen van een externe watervoorziening.

De pijpleiding gieten met polystyreenbeton (schuimbeton). Thermische isolatie is een monolithische laag van lichtgewicht poreus beton.

Wikkel de waterpijp in met isolatie. Klimaatbescherming van polypropyleen buizen en HDPE buizen kan worden uitgevoerd met polyurethaanschuim of dicht schuim. Deze materialen zijn behoorlijk bestand tegen vocht, duurzaam en, belangrijker nog, trekken geen kleine knaagdieren aan.

Waterpijp omwikkeling met verwarmingskabel. De kabel kan zowel in de buis als op het oppervlak worden gelegd. Kabel leggen Het staat spiraalvormig rond de buis of in twee parallelle lijnen (warmte van één lijn is misschien niet genoeg). De meest economische optie is om de kabel met een golvende lijn te wikkelen.

Drukverhoging in de watervoorziening. De mogelijkheid om de druk van de pijpleiding te verhogen is niet in alle systemen beschikbaar, maar deze methode is een van de meest effectieve. De vloeistof in de leidingen bevriest niet onder hoge druk, zelfs niet bij fysieke thermische isolatie.

Systemen die worden gebruikt voor irrigatie hebben geen extra isolatie nodig. Het bevriezen van water in een irrigatiewatervoorziening is niet eng, omdat het voornamelijk in het warme seizoen wordt gebruikt. Maar bij het leggen van dit type pijpleiding is het de moeite waard om aandacht te besteden aan de vorstbestendigheid, omdat in de winter de structuur van het buismateriaal kan verslechteren.