Dystrybucja wody w mieszkaniu: instrukcje krok po kroku

Zaopatrzenie w wodę to jedna komunikacja, która dostarcza wodę do konsumenta. Bez tego trudno sobie wyobrazić współczesne życie. Wcześniej czy później pojawia się pytanie o zastąpienie struktury zaopatrzenia w wodę. W większości przypadków potrzeba ta jest determinowana zużyciem elementów konstrukcyjnych starej sieci wodociągowej. Okablowanie wodociągu w mieszkaniu jest trudnym wydarzeniem, które wymaga szczególnej uwagi, ponieważ wszelkie błędy instalacyjne mogą prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji.

Planując wymianę rury, musisz sporządzić szczegółowy schemat przyszłego okablowania i określić rodzaj materiału

Algorytm pracy krok po kroku

Jak dokonać dystrybucji wody w mieszkaniach? Aby wymienić stary system zaopatrzenia w wodę w mieszkaniu, możesz skontaktować się z profesjonalistą i nie będziesz musiał wybierać materiału, schematu elektrycznego i przeprowadzić instalacji systemu, jednak takie usługi są dość drogie. Z kolei organizacja dystrybucji wody w mieszkaniu własnymi rękami wymaga starannego przestrzegania przepisów budowlanych i zasad. To wydarzenie jest podzielone na kilka głównych etapów:

1. Początkowo eksperci zalecają przygotowanie planu przyszłych prac. Taki plan powinien obejmować dwa główne punkty:

• wybór materiału. Wiele osób jest zainteresowanych jednym pytaniem: które rury wybrać do zaopatrzenia w wodę? Rury mogą być wykonane z metalu, metalu lub tworzywa sztucznego. Każdy materiał ma swoją własną charakterystykę, którą należy dokładnie przestudiować, aby nie napotkać nieoczekiwanych problemów w przyszłości. Jaki materiał najlepiej nadaje się do instalacji hydraulicznej: polipropylen lub plastik? Do niezależnego okablowania zasilania wodą najlepiej nadają się rury metalowo-plastikowe. Montaż komunikacji metalowo-plastikowej jest dość prosty, więc nawet początkujący może sobie pozwolić na taką pracę. W każdym razie polipropylen lub metal-plastik są odpowiednie do systemów zaopatrzenia w wodę;
• wybór schematu dystrybucji wody w mieszkaniu. Schemat instalacji komunikacji wodociągowej określa się w zależności od rodzaju budynku wielopiętrowego. Do tej pory najbardziej popularne są dwa obwody: szeregowy i równoległy. Jeśli ciśnienie wody w mieszkaniu jest zawsze stabilne, stosuje się spójny schemat połączeń, jednak jest to niezwykle rzadkie. Dlatego najczęściej do instalacji struktury wodociągowej stosuje się drugą opcję, a mianowicie: równoległe lub kolektorowe okablowanie wodociągu i kanalizacji.

System okablowania kolektora jest nowoczesną i bardziej praktyczną opcją, w takim zaopatrzeniu w wodę ciśnienie będzie stabilne

Uwaga! Główną zaletą dystrybucji wody kolektorowej w mieszkaniu jest możliwość kontrolowania ciśnienia płynu roboczego w poszczególnych źródłach poboru wody.

2. Obliczanie armatury i innych elementów pomocniczych, a także wskaźnik przekroju rurociągu. Zaleca się instalowanie zaworów odcinających przed każdym źródłem poboru wody. Należy pamiętać, że wskaźnik przekroju rur powinien być mniejszy niż indeks elementów łączących.
3. Czwarty akapit schematu zawiera listę niezbędnych narzędzi do okablowania.
4. Demontaż starej komunikacji i układanie nowej.Podczas demontażu starej konstrukcji bardzo ważne jest, aby zachować zgodność ze wskaźnikiem przekroju wszystkich wylotów i rur, w przeciwnym razie będziesz musiał użyć specjalnych łączników przejściowych.

Z reguły w standardowych mieszkaniach pokoje, w których znajdują się wodociągi, mają ograniczoną powierzchnię. W związku z tym zaleca się preferowanie najbardziej kompaktowej opcji układania zaopatrzenia w wodę. Jak już wspomniano powyżej, rury z różnych materiałów mogą być używane do zaopatrzenia w wodę w mieszkaniu.

Rury metalowe

Obecnie rury metalowe nie są tak popularne jak wcześniej, jednak nadal są stosowane w dystrybucji wody w mieszkaniu. Do organizacji zaopatrzenia w wodę stosuje się 3 rodzaje rur:

Rury wykonane ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej są niezawodne i trwałe, ale wyróżniają się dużą wagą i złożonością instalacji

Stal galwanizowana. Taki materiał charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, a także ma warstwę antykorozyjną, która chroni rury przed rdzą. Okres trwałości takich rur może sięgać 25 lat, co jest dość dobrym wskaźnikiem. Na integralność warstwy antykorozyjnej mogą mieć wpływ czynniki mechaniczne. Główną wadą ocynkowanych rur stalowych jest duża masa, która komplikuje nie tylko instalację systemu, ale także transport części.

Stal nierdzewna. Stal nierdzewna jest materiałem, który wyróżnia się (podobnie jak cynkowanie) wysokim współczynnikiem wytrzymałości i odporności na korozję. Żywotność tych produktów może osiągnąć 50 lat przy normalnym użytkowaniu. Produkty wykonane z tego materiału nie boją się wpływów mechanicznych. Główną wadą tych produktów jest ich wysoki koszt. Montaż rurociągu ze stali nierdzewnej jest dość skomplikowaną procedurą ze względu na ciężar poszczególnych części.

Miedź. Rury miedziane są najdroższe ze wszystkich, dlatego warunkowo zaliczane są do klasy elitarnej. Komunikacja miedziana charakteryzuje się dobrą odpornością na szkodliwe wpływy korozyjne, a jej żywotność może wynosić 80 lub więcej lat. Osobno warto wspomnieć o estetycznej atrakcyjności miedzianego rurociągu - ten projekt wygląda reprezentacyjnie i może stać się ozdobą wnętrza pokoju. Wśród minusów miedzianego systemu zaopatrzenia w wodę można zauważyć, że stop miedzi jest materiałem z tworzywa sztucznego, dlatego charakteryzuje się niską wytrzymałością, a także dość skomplikowaną instalacją, która obejmuje lutowanie za pomocą palnika gazowego.

Rury z tworzywa sztucznego

Układ rur z metalowo-plastikowego, jak wspomniano powyżej, jest najbardziej odpowiednią opcją dla osób, które chcą wykonywać całą pracę na własną rękę. Części metalowo-plastikowe składają się z 3 warstw: zewnętrznego polimeru, środkowego metalu (zwykle warstwy aluminium) i wewnętrznego polimeru.

Rury z tworzywa sztucznego zwinięte w małe zatoki są bardzo wygodne do transportu i przechowywania, czego nie można powiedzieć o produktach stalowych

Komunikacja metalowo-plastikowa jest montowana na dwa sposoby:

1. Za pomocą gwintowanych elementów łączących, które zawierają uszczelki. Szczeliwo jest konieczne do osiągnięcia pożądanej szczelności w systemie.
2. Używanie złączek zaciskanych.

Pomocna informacja! Jedną z głównych zalet takich rur jest możliwość ich gięcia, co znacznie ułatwia instalację komunikacji wodnej.

Produkty wykonane z metalu i tworzywa sztucznego mają odporność na szkodliwe działanie korozji, a także dzięki gładkim ściankom wewnętrznym charakteryzują się wysoką przepustowością. A dzięki gładkim ściankom takie produkty nie gromadzą w sobie osadów soli, co może ostatecznie doprowadzić do zwężenia światła rury i całkowitego jej zablokowania.

Jak wykonać okablowanie rur metalowo-plastikowych własnymi rękami? Do okablowania rur metalowo-plastikowych własnymi rękami wymagana jest obecność obcinaka do rur, szczypiec dociskowych i obręczy. Kategorycznie nie zaleca się wykonywania ukrytego okablowania metalowo-plastikowej rury wodnej w ścianach. Wynika to z faktu, że z czasem elementy uszczelniające tracą swoje użyteczne właściwości, a węzły łączące mogą przeciekać, dlatego konieczne jest zapewnienie szybkiego dostępu do rurociągu w celu naprawy.

Rury z tworzywa sztucznego

Dzisiaj rury z tworzyw sztucznych są najbardziej popularną opcją do organizacji dystrybucji wody w mieszkaniu. Zastanów się, z których materiałów polimerowych można kierować wodę:

1. Polibutylen (PB). Materiał ten ma wysoki współczynnik przewodności cieplnej, jest dość ciągliwy, więc w razie potrzeby można go zgiąć. Maksymalna temperatura robocza części polibutylenowych sięga 90 ° C. Montowana komunikacja polibutylenowa za pomocą sprzętu lutowniczego. Główną wadą jest wysoki koszt.
   

   Wiele rodzajów rur polimerowych łączy się ogrzewając ich końce specjalnym urządzeniem, co daje jedno z najbardziej niezawodnych połączeń

2. Polietylen (PE). Produkty z tworzyw sztucznych nie są najlepszym rozwiązaniem do organizowania prawidłowego rozprowadzania wody w mieszkaniu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku dostarczania ciepłej wody (CWU), ponieważ rury PE mają maksymalną temperaturę roboczą, która nie przekracza 60 ° C. Do zaopatrzenia w ciepłą wodę konieczne jest stosowanie wzmocnionych produktów PE. Ciśnienie robocze produktów wykonanych z tego materiału nie przekracza 3,5 atmosfery, aw budynkach mieszkalnych możliwe są skoki do 6 atmosfer (w systemach transportujących zimną wodę) i 4,5 atmosfery w rurach ciepłej wody. Główną zaletą części z PE jest to, że nie boją się zamarznięcia. Podczas instalowania konstrukcji wodociągowej wykonanej z polietylenu eksperci zalecają zapewnienie ochrony przed wyciekiem (zainstaluj Aquastop).
3. Polichlorek winylu (PVC). Łącza wykonane z polichlorku winylu są odporne na korozję, na aktywne związki chemiczne. Koszt rur do dystrybucji wody w mieszkaniu, z tego materiału jest dość przystępny. Maksymalna temperatura, z jaką mogą wytrzymać części z PVC, dochodzi do 80 ° C. Do wad PCW należą: słaba wytrzymałość, brak odporności na promieniowanie ultrafioletowe. Montaż komunikacji PVC odbywa się poprzez przyklejenie połączeń lub ich lutowanie.
4. Propylen lub polipropylen (PP). Rury propylenowe do zaopatrzenia w wodę są obecnie najczęstszą opcją. Komunikacja z PP jest tania i niedroga, ma wysoki współczynnik wytrzymałości (jak w przypadku plastiku).

Maksymalna temperatura robocza rury polipropylenowej wynosi 130 ° C. Prawidłowo zorganizowane orurowanie pozwala uzyskać system odporny na ciśnienie do 12 atmosfer. Gładkie ściany rur PP wykluczają możliwość osadzania się soli. Dlatego rury PP są odpowiedzią na pytanie, które rury stosować do zaopatrzenia w wodę w mieszkaniach.

Uwaga! Główną wadą produktów PP jest ich instalacja, która odbywa się za pomocą specjalnego sprzętu lutowniczego.

Nowoczesne systemy wodne w mieszkaniach są najczęściej montowane z rur polipropylenowych

Prawidłowa konstrukcja rury

Eksperci zalecają obliczenie średnicy rur przed rozpoczęciem komunikacji. Do poprawnego obliczenia konieczne jest przestudiowanie kilku zasad:

• w najodleglejszym punkcie systemu powinien znajdować się podwójny wskaźnik rezerwy ciśnienia wody;
• jeśli wskaźnik przekroju rur wynosi 12 mm, może wystąpić zjawisko takie jak turbulizacja.Zazwyczaj zjawisko to może wystąpić przy wejściu do pionu, jednak jeśli komunikacja odbywa się z wąskich dwunastomilimetrowych rur, wówczas turbulizacja może wystąpić w dowolnym punkcie zaopatrzenia w wodę. Aby uchronić się przed tym problemem, eksperci zalecają instalowanie rur o indeksie przekroju wynoszącym 12 mm;
• wskaźnik ciśnienia całkowitego w systemie, a zatem ciśnienie wody zależy od liczby połączonych węzłów. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że jednostka zaworów odcinających lub łączników zajmuje około 0,15 atmosfery;
• Łączność PP, której średnica wynosi 16 mm, ma stratę ciśnienia równą 0,05 atmosfery na 1 metr rurociągu;
• minimalne ciśnienie, które jest dozwolone podczas pracy systemu zaopatrzenia w wodę, nie może być niższe niż 0,3 atmosfery;
• Zaleca się zwrócenie szczególnej uwagi na wskaźnik ciśnienia wody na wlocie. Ten parametr jest niezbędny do obliczenia wskaźnika ciśnienia dla ekstremalnych punktów komunikacji.

Pomocna informacja! Ciśnienie w centralnym pionie jest dość łatwe do ustalenia: po prostu zejdź do piwnicy i zapoznaj się z manometrem na głównej rurze, a następnie po prostu podziel tę liczbę przez liczbę pięter w budynku. W ten sposób otrzymasz wskaźnik ciśnienia przy wejściu do mieszkania.

Wiele osób woli dystrybucję zaopatrzenia w wodę, która odbywa się za pomocą rury o indeksie przekroju 20 mm. W tym projekcie występują zagięcia o przekroju 16 mm. Ten system zmniejsza straty ciśnienia.

Dzięki okablowaniu szeregowemu możesz zaoszczędzić na materiałach, ale w takim systemie możliwe są różnice ciśnień

Wybór schematu połączeń

Wybór schematu dystrybucji wody w mieszkaniu powinien uwzględniać szczególny układ pomieszczeń, dlatego zaleca się skorzystanie z usług specjalisty. Istnieją dwa główne schematy połączeń:

• sekwencyjny (trójnik);
• równoległe (okablowanie kolektora).

Obwód sekwencyjny to klasyczna opcja, którą można znaleźć w większości mieszkań. Taki rozkład wody w domu lub mieszkaniu obejmuje wspólną rurę układaną od pionu do pokoju. Z reguły trójniki są instalowane na wspólnej linii, z których każda odpowiada pewnemu uchwytowi hydraulicznemu i jest z nim połączona za pomocą krótkich odcinków rurociągu.

Zalety systemu tee:

• minimalne zużycie materiałów;
• niewielka strata ciśnienia w układzie.

O wadach takiego programu można zauważyć:

• rozdział ciśnienia we wszystkich punktach poboru wody;
• strata temperatury w systemie.

Okablowanie kolektora rur w mieszkaniu jest uważane za bardziej funkcjonalne, ponieważ jego użycie pozwala uniknąć utraty ciśnienia wody w skrajnych punktach poboru wody. Taki rozkład jest zorganizowany w następujący sposób: woda ze wspólnego pionu przemieszcza się najpierw do kolektora, a dopiero potem wzdłuż indywidualnej linii do każdego punktu poboru wody. Kolektor to zbiornik, który ma kształt cylindra i jest wyposażony w wymaganą liczbę kranów (rur).

Rozważ zalety okablowania kolektora:

• eliminuje ryzyko uderzenia wodnego w systemie;
• rurociągi przechodzące od kolektora do armatury są integralne, dlatego ich ukryty montaż w bramach jest dozwolony;
• Schemat podłączenia kolektora jest idealny dla dużego wiejskiego domu wyposażonego w dwie lub więcej łazienek. Wynika to z faktu, że taki schemat pozwala dostosować wskaźniki ciśnienia dla różnych konsumentów.

Z wad takiego programu możemy wyróżnić:

• wysoki koszt ze względu na zwiększone koszty materiałów;
• nie prezentowany wygląd w przypadku otwartej uszczelki.

Okablowanie kolektora jest również wygodne, ponieważ rury można ukryć

Wybór narzędzi i demontaż starej sieci wodociągowej

Specjaliści doradzają zakup wszystkich materiałów z niewielkim marginesem (około 10%) w celu uzupełnienia przetłumaczonego materiału podczas instalacji systemu hydraulicznego. Zużycie materiałów powstaje w zależności od schematu elektrycznego i opcji instalacji.

Demontaż należy rozpocząć dopiero po pozyskaniu wszystkich niezbędnych narzędzi i materiałów. Jeśli planowana jest nie tylko wymiana systemu zaopatrzenia w wodę, ale także wspólnego pionu, konieczne jest powiadomienie odpowiedniego organu.

Z reguły do ​​dystrybucji wody wybiera się nowoczesne rury polimerowe. Zastanów się, jakie narzędzia są potrzebne w tej sytuacji:

• sprzęt lutowniczy;
• piła do metalu lub nożyczki do rur.

Rada! Specjalne nożyczki są uważane za bardziej preferowaną opcję, ponieważ użycie piły do ​​metalu pociąga za sobą dużą liczbę zadziorów na cięciu.

• wiertło do wykonywania otworów na elementy złączne;
• Bułgarski.

Do ukrytego układania rur w ścianach wymagany będzie dodatkowy sprzęt, a mianowicie chaser ścienny. To narzędzie jest niezbędne do organizowania kanałów w ścianie.

DIY dystrybucja wody w mieszkaniu

Jak dokonać dystrybucji wody w mieszkaniach? Rozważmy etapami najpopularniejszy jak dotąd schemat połączeń:

1. Przede wszystkim wykonywana jest instalacja głównego zaworu na wspólnym pionie.
2. W drugim etapie instalowany jest tak zwany zespół wodomierza, który zawiera filtr zgrubny, a także zawór (sprawdzenie) i miernik, który mierzy przepływ wody.
3. Następnie montuje się system hydromagnetyczny (HMS). Głównym celem takiego układu jest przetwarzanie obcych cząstek znajdujących się w wodzie. Przetworzone cząstki tworzą osad, który jest usuwany przez filtr mechaniczny.
4. Po zainstalowaniu filtra czyszczącego należy zainstalować zawór bezpieczeństwa Aquastop.

Tak więc instalacja wodno-kanalizacyjna w mieszkaniu. Miernik musi być wyposażony w ochronę antymagnetyczną. Niezależne wykonanie okablowania rurowego w mieszkaniu może wykonać każdy, kto nie ma specjalnej wiedzy i umiejętności konstrukcyjnych. W razie potrzeby zawsze możesz skontaktować się ze specjalistą, który prawidłowo wykona wszystkie prace i udzieli gwarancji na ukończony rurociąg.